Budynek gazowni, wzniesiony w 1887 roku dla Towarzystwa Akcyjnego Manufaktur Bawełnianych Karola Scheiblera, obejmował także zbiornik gazu, wysoki komin i parterowy dom mieszkalny. Projekt został podpisany przez ówczesnego architekta miejskiego, Hilarego Majewskiego.
Gazownia, zaprojektowana na planie litery „H”, miała duże prostokątne pomieszczenie na retorty, sąsiadujące z wąskim pomieszczeniem kondensatorni w głównym budynku. Prawe skrzydło mieściło skład węgla i warsztaty, a lewe – trzy pomieszczenia: magazyn, pomieszczenie urządzeń do oczyszczania gazu oraz skład.
Na południe od budynku wzniesiono zbiornik na gaz, a na zachodzie wysoki komin – oba obiekty już dzisiaj nie istnieją.
Projekt gazowni zrealizowano z pewnymi zmianami, dodając drugą kondygnację i prostokątne otwory okienne. W kolejnych latach budynek ulegał dalszym przekształceniom.
Po II wojnie światowej przekształcono wnętrza, dodano wewnętrzne schody, wymieniono niektóre otwory drzwiowe i okienne oraz dobudowano przybudówkę od południa.
Budynek gazowni zmienił swoje funkcje, kiedy zakład zaczął otrzymywać gaz z miasta.
W latach 70. XX wieku mieściły się tam warsztaty elektryczne, magazyny, kantory i drukarnia. Na początku XXI wieku znajdowały się tam biura, magazyny oraz archiwum.
W latach 2019-2023 budynek przeszedł rewitalizację, przeprowadzoną przez Echo Investment.
